sms …για βιβλία: Σταύρος Ζουμπουλάκης, Φρήντριχ Ντύρενματ

Γιώργος Λιάμπας

Σταύρος Ζουμπουλάκης, “ Έντεκα συναντήσεις. Συζητώντας με τον Στρατή Μπουρνάζο”, Πόλις

Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης και ο Στρατής Μπουρνάζος συζητούν, παρακολουθώντας την πορεία ζωής του πρώτου, και μας προσκαλούν να ξεφλουδίσουμε παρέα ζητήματα όπως η πνευματική του διαμόρφωση, η λογοτεχνία, το σχολείο, το νόημα της ασθένειας, ο χριστιανισμός, ο εβραϊσμός και το Ολοκαύτωμα, οι βιβλικές σπουδές, η πολιτική και η Αριστερά, το περιοδικό Νέα Εστία, η Εθνική Βιβλιοθήκη. Γόνιμο, διανοητικής εγρήγορσης ανάγνωσμα. Λόγος που διακρίνεται από τη ζωντάνια της προφορικότητας αλλά και την ακρίβεια του γραπτού. Σκέψεις διατυπωμένες με θέρμη, αγωνία και προσοχή, απονέουν εμβρίθεια και βιωματική τριβή. Συλλογισμοί και προσεγγίσεις μακριά από απλουστεύσεις και μανιχαϊσμούς, που σε προσκαλούν να γνωρίσεις και να συμπορευτείς σε αδοκίμαστα μονοπάτια αλλά και να συνδιαλλαγείς εποικοδομητικά μαζί τους καθώς εξαιτίας της στερεότητας και τη σαφήνειας τους ξέρεις με τι να συμφωνήσεις και πού και γιατί να διαφωνήσεις. “Ρουφιέται” βουλιμικά παρά τον όγκο του. (Ό,τι πρέπει για τις ημέρες της σχόλης, και όχι μόνο).

Φρήντριχ Ντύρενματ, “Η Βλάβη – Το Τούνελ – Ο Σκύλος”, Αντίποδες

“Ο συγγραφέας δεν λύνει προβλήματα. Τα αφήνει να αναδυθούν”.

Οι “Αντίποδες”, σταθερά προσανατολισμέχοι στον αστερισμό του καλού βιβλίου, μας φέρνουν σε επαφή με τη διάνοια και το προσωπικό στυλ του πολυσχιδούς Φρήντριχ Ντύρενματ, μέσω της έκδοσης τριων αντιπροσωπευτικών διηγημάτων του. Η προβληματική και η διακριτή ματιά του συγγραφέα για καθολικές πτυχές των εγκοσμίων (παθητική αποδοχή μιας καταστροφικής και προδιαγεγραμμένης από αλλους πορείας, αδυναμία να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας) αναδύεται με σαφήνεια και πληρότητα μέσα από τις σελίδες των τριών κομψοτεχνημάτων και καλεί τον αναγνώστη όχι να ταυτιστεί αλλά να στοχαστεί και να πάρει θέση. Η ιδιότυπη συναίρεση τραγικού και κωμικού, η απόκοσμη ατμόσφαιρα, που χτίζεται με πολύ καθημερινά υλικά και εικόνες, νοτισμένη από αστυνομική εσάνς και στιγματισμένη από στοιχεία μακάβρια και γκροτέσκο, πατινάρει γλιστρώντας συνεχώς κι ανεπαισθήτως πότε στα όρια του πραγματικού και πότε στα όρια του φανταστικού δημιουργώντας ένα σαγηνευτικό σύμπαν που αποτυπώνεται με απαράμιλλο ύφος στα τρία διηγήματα – παραβολές με τη “Βλάβη” να αποτελεί μια πραγματικά ξεχωριστή σπουδή για το αίσθημα της ενοχής και της δικαιοσύνης. Η μετάφραση του Γιάννη Καλιφατίδη, εξαιρετική!