Γιώργος Λιάμπας
Μια μέρα πριν κλείσει το γραφείο του και παρατήσει τη δουλειά του οριστικά, ο μάλλον αποτυχημένος ιδιωτικός ντετέκτιβ και πρώην αστυνομικός, Εζέν Ταρπόν, θα δεχτεί δύο επισκέψεις.
Η μία από αυτές θα τον αποσπάσει από την δρομολογημένη του πορεία και θα τον περιδινίσει σε μια αλληλουχία φόνων και γεγονότων, τα οποία σαστισμένος, θα τα παρακολουθεί, θα συμμετέχει και θα τα διαμορφώνει χωρίς να καταλαβαίνει το γιατί μέχρι την τελική τους έκβαση.
Ανυπεράσπιστη, θελκτική και τσαμπουκαλεμένη νεαρά∙ έντιμοι, βετεράνοι δημοσιογράφοι∙ Άραβες αντιιμπεριαλιστές και αλληλέγγυοι αριστεριστές∙ μπάτσοι ευφυείς και τυπικά υπηρεσιακοί∙ πανίσχυροι πλούσιοι Αμερικανοί∙ παραγωγοί πορνοταινιών, προαγωγοί και διαταραγμένοι ρατσιστές πλαισιώνουν το δραματουργικό σκηνικό.
Ο Μανσέτ με την επιτηδευμένα ανεπιτήδευτη γλώσσα και το τζαζοειδή αφηγηματικό ρυθμό στήνει (ίσως όχι με την πληρότητα των «Πρηνής θέση του σκοπευτή» και «Μελαγχολικό κομμάτι της δυτικής ακτής») το γνωστό του σύμπαν. Ήρωες μοναχικοί κι απελπισμένοι σε έναν κόσμο κενού νοήματος, ειρωνικά αφελείς, ενάρετοι και δίκαιοι με το δικό τους τρόπο, συμπαθητικά αθύρματα και δυνάμει απεγνωσμένοι μαχητές δολιχοδρομούν ανάμεσα σε εκρηκτικά βίαια επεισόδια σκορπίζοντας τη σκόνη της ύπαρξής τους στην πορεία αυτού του κόσμου.
Αξιόπιστος τρόπος απόδρασης από το κλίμα του εγκλεισμού και της τηλεκπαίδευσης.
Εξαιρετικά τόσο το επίμετρο και το ένθετο όσο και η μετάφραση της Ειρήνης Παπακυριακού.