Γιώργος Λιάμπας
“Το παρελθόν οποιουδήποτε άνδρα ή γυναίκας που είναι πάνω από πενήντα, μετατρέπεται σε ένα αίνιγμα. Που είναι αδύνατον να λυθεί. Και αυτό που σου μένει, είναι να ερωτευθείς το αίνιγμα”.
Κείμενο υπαρξιακής αγωνίας, αναστοχαμού κι ενδοσκόπησης. Η απώλεια των γονέων του μεσήλικα, πρώην καθηγητή φιλολογίας και νυν επίδοξου λογοτέχνη, γίνεται η αφορμή και ο προβολέας που θα φωτίσει όλη την πορεία της ζωής του φέρνοντας στο προσκήνιο στιγμιότυπα του “είναι” του, στιγμές λυτρωτικής αφοσίωσης κι αγάπης, καταχωνιασμένα συναισθήματα, ανεπούλωτα τραύματα, λόγια που δεν ειπώθηκαν, “συναντήσεις” που δεν έγιναν, χειρονομίες που συγκρατήθηκαν, απορίες που θα μείνουν αναπάντητες για πάντα.
Παρότι η μυθοπλασία υποκαθίσταται από την αναπόληση της ζωής του συγγραφέα το ενδιαφέρον παραμένει σταθερά σε ψηλές στροφές. Αφήγηση σφιχτή, τεθλασμένη, σπαρακτική· γλώσσα γυμνή και υγρή, αιχμηρές αποφάνσεις, παράδοξα και συνάμα εύστοχα, λοξά “διαβάσματα” του βίου και της καθημερινότητας, καίριες ακροτελεύτιες φράσεις που αιφνιδιαστικά ανατρέπουν ή συμπυκνώνουν σελίδες αφήγησης, διαπεραστικά σχόλια για το κοινωνικό γίγνεσθαι της Ισπανίας αλλά και δυσερμήνευτες αποσιωπήσεις (συζυγικός βίος) και εμμονές που ξενίζουν. Μια φωνή που συντριμμένη φωνάζει την αλήθεια της για την αγάπη, την απώλεια, την μνήμη, το ανέκκλητο του χρόνου που περνάει. Το όνομα του Αχιλλέα Κυριακίδη αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για το επίπεδο της μετάφρασης.