Γιώργος Λιάμπας
Αρχές δεκαετίας του ’70. Ζεις στη Νέα Υόρκη είσαι νέος (πολύ νέος), ερωτευμένος (πολύ ερωτευμένος), σ’ αγαπάει πολύ και το κορίτσι σου. Κάνετε όνειρα, είστε έτοιμοι να παντρευτείτε, να ρουφήξετε τη ζωή, να χαρείτε, να δουλέψετε, να δημιουργήσετε. Αλλά, είσαι μαύρος και στραβώνει μαζί σου ο λάθος μπάτσος (δεν χαμήλωσες τα μάτια σου στο βλέμμα του) και τα πράγματα εκτροχιάζονται· ή μήπως ακολουθούν την προδιαγεγραμμένη τους πορεία; Ο Μπόλντουιν μιλάει άλλη μια φορά για τη “μαυρότητα” στήνοντας μια ιστορία που από μέσα της αναδύονται χειροπιαστά ο ρατσισμός, η αδικία, η φτώχεια και το οικονομικό αδιέξοδο, ο περιορισμένος ορίζοντας και η κοινωνική ασφυξία, ο καταπιεσμένος θυμός και οι ατελέσφορες σπασμωδικές κινήσεις, η μοιρολατρική θρησκευτική εκτόνωση, η φενάκη της δουλικής απάρνησης της φυλετικής ταυτότητας, η δύναμη της σιδερένιας φτέρνας εκείνων που ξέρουν να κατασκευάζουν ιδανικούς ενόχους, η συντριβή, η προδοσία αλλά και η δύναμη της αγάπης και της συμπαράστασης των δικών σου ανθρώπων, η πίστη, η ελπίδα, η λύσσα του απεγνωσμένου αγώνα. Μια τρυφερή ιστορία σε έναν σκληρό κόσμο. Ένα μπλουζ που διαβάζεται.
