Γιώργος Λιάμπας
«Από πού είμαι εγώ; Εγώ γεννήθηκα στην πόλη του σιδήρου που έφτιαχνε σιδηροτροχιές 108 μέτρων. 108 μέτρα ατσάλι, όχι τίποτα κατσαρολικά».
Ο Αλμπέρτο, σημερινός γιος Ιταλού χαλυβουργικού εργάτη, θα προσπαθήσει να αποτινάξει τα βαρίδια της ταξικής του καταγωγής και να διαπεράσει τον ορίζοντα του ταξικού του πεπρωμένου. Ως εξαίρεση των συνομηλίκων του θα τα πάει καλά στο σχολείο, θα πάει και στο πανεπιστήμιο. Κι ύστερα, θα αφήσει πίσω του την Ιταλία της κρίσης και θα πάρει το δρόμο για τη Μεγάλη Βρετανία όχι ως ένας ακόμη κόκκος της σοδειάς του Brain Drain αλλά σαν μια ανώνυμη μονάδα από τα «μετακινούμενα εργατικά χέρια, [τα] ξεριζωμένα προς αναζήτηση μιας στέγης και μιας οποιασδήποτε δουλειάς».
Ο Προυνέτι σκιτσάρει με αδρότητα κι ενάργεια τον τρόπο που η νεοφιλελεύθερη οικονομική συνθήκη αποσαθρώνει το κοινωνικό τοπίο, συνθλίβει τον κόσμο της εργατικής τάξης, συντρίβει τα όνειρα, σιγοκαίει τις αυταπάτες, ρημάζει ζωές και τόπους. Με θέα από το χαμηλότερο, το τελευταίο σκαλοπάτι της εργασιακής ιεραρχίας και λόγο ευθύβολο, παλλόμενο, σαρκαστικό περιγράφει με σοκαριστική ειλικρίνεια στιγμές ταπείνωσης, εξαθλίωσης, αλλοτριωτικής αποκτήνωσης, ανθρωποφάγου ανταγωνισμού, αλλά και στιγμιότυπα αλληλεγγύης, αντίστασης, σπασμωδικής απόδρασης και συναδελφικού κοινωνικού βίου. Με τις λέξεις του δεν νοιάζεται να κανακέψει κι αυτός (νισάφι πια!) την παραζαλισμένη από την κρίση μεσαία τάξη αλλά να φέρει στο φως, υπογραμμίζοντάς τον αντιστιτικά, τον κόσμο και το Γολγοθά της καθημερινότητας των νέων και παλιών ηρώων της εργατικής τάξης.
136 σελίδες, καλομεταφρασμένης, σπάνιας και πραγματικά καλής λαϊκής λογοτεχνίας. Ελεγεία και ωδή για την εργατική τάξη και τους ανθρώπους της.
