Ανορθόδοξες μέθοδοι κοινωνικού πολέμου: από τα απόρρητα αρχεία του FBI μέχρι την Αθήνα, ένα τσιγάρο δρόμος

Δημήτρης Μαριόλης

Τέμπη, σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, Ταμείο Ανάκαμψης, κιτ ρομποτικής, μάχη της αξιολόγησης, μπαράζ συλλήψεων κοινωνικών αγωνιστών. Τι κοινό έχουν όλα τα παραπάνω; Το κοινωνικό και πολιτικό κατεστημένο, κυβέρνηση, ΜΜΕ, διαπλεκόμενοι κύκλοι του κεφαλαίου και της μαφίας επιχειρούν ενάντια στους κοινωνικούς αντιπάλους τους αξιοποιώντας, χωρίς καμία απολύτως αναστολή, κάθε αθέμιτο μέσο που έχουν στη διάθεσή τους. Ομάδα Αλήθειας, πληρωμένοι «δημοσιογράφοι», ελεγχόμενα ΜΜΕ, εκβιασμοί και δολοφονίες για να σιγήσουν οι ενοχλητικές φωνές, συκοφάντηση ενοχλητικών συλλογικοτήτων και απόπειρα να χαρακτηριστούν εγκληματική οργάνωση, προσαγωγή αγωνιστή διότι περπατούσε μαζί με άλλους συντρόφους του στο Θησείο φορώντας μπλούζες με τη σημαία της Παλαιστίνης, δολοφονία χαρακτήρων, χιλιάδες διώξεις εκπαιδευτικών,  μηχανισμοί εκβιασμών και παραπληροφόρησης, αργία για καθηγήτρια που συμμετείχε σε κινητοποίηση, διώξεις για αρθρογραφία, για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις,  νέο πειθαρχικό, απειλές για απολύσεις απεργών δημοσίων υπαλλήλων και πρόσφατα, σύλληψη-απαγωγή δασκάλας συνδικαλίστριας, σκευωρία εναντίον συνδικαλιστή γυμναστή, καταδίκη ολόκληρου Διοικητικού Συμβουλίου ΕΛΜΕ για μια καταγγελία που έβγαλε εναντίον διευθύντριας πριν εφτά χρόνια, κλήση σε ΕΔΕ εκπαιδευτικού θεατρικής αγωγής για θεατρικό έργο που ανέβασε εκτός σχολείου για την Παλαιστίνη και επίσης μπαράζ αγωγών και μηνύσεων εναντίον εκπαιδευτικού σωματείου της Αθήνας.

Τι μας θυμίζουν άραγε όλα αυτά; Παραθέτουμε εδώ κάποια αποσπάσματα και πιο κάτω αναδημοσιεύουμε από το https://athens.indymedia.org/ το, εξαντλημένο πλέον, εξαιρετικά χρήσιμο, επίκαιρο και αποκαλυπτικό βιβλιαράκι Μέθοδοι καταστολής και δίαβρωσης των κινημάτων. Από τα απόρρητα αρχεία του FBI, σκαναρισμένο σε μορφή flipbook,  που εκδόθηκε το 1999 (β΄ έκδοση) σχετικά με τις μεθόδους καταστολής και διάβρωσης των κινημάτων, βασισμένo σε απόρρητα αρχεία του FBI. Συγγραφείς είναι ο Ward Churchill (ενεργό μέλος του ΑΙΜ (Αμερικάνικο Ινδιάνικο Κίνημα)) και ο Jim Vander Wall (μέλος της επιτροπής υπεράσπισης του Iνδιάνου αγωνιστή Leonard Peltier).

Αν επιθυμείτε να διαβάσετε το βιβλιαράκι κάντε κλικ στην παρακάτω εικόνα:

Αυτή η δημοσίευση αποτελεί μέρος της προετοιμασίας του κινήματος για αυτό που συμβαίνει αλλά και για όσα πρόκειται να συμβούν. Διότι τα επίδικα του ταξικού ανταγωνισμού στην παρούσα συγκυρία είναι εξαιρετικά κρίσιμα και τα συμφέροντα που διακυβεύονται και συγκρούονται αδιανόητα ισχυρά.

Για το FBI, ο όρος CO.INTEL.PRO αναφέρεται σε μυστικές και συνήθως παράνομες επιχειρήσεις που εντάσσονταν στην κατασταλτική πολιτική εναντίον των ριζοσπαστικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων με στόχο τον κατακερματισμό, την αποδυνάμωση, τη διάλυση ή ακόμα και την κατάκτησή τους. Χιλιάδες CO.INTEL.PRO υλοποιήθηκαν, ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’60, με σημαντική αποτελεσματικότητα. Τα ντοκουμέντα του FBI αποκτήθηκαν όταν η ομάδα «Επιτροπή Πολιτών για την Έρευνα του FBI», χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους, κατάφερε να διαρρήξει τα γραφεία του στην Πενσυλβάνια στις 8 Μαρτίου 1981 και να αφαιρέσει χιλιάδες έγγραφα από τα αρχεία του.

Ας δούμε εδώ ενδεικτικά, τις τακτικές που χρησιμοποιήθηκαν:

1. Συλλήψεις για παρενόχληση. Αντιγράφουμε από το βιβλίο: «Οι συνεχείς συλλήψεις ατόμων και μελών οργανώσεων με πλαστές κατηγορίες, διενεργούνταν όχι απαραίτητα με την ελπίδα αποκόμισης κάποιας καταδίκης (αν και υπήρχε πάντα μια τέτοια πιθανότητα με την προϋπόθεση το κοινό αίσθημα να έχει διαμορφωθεί κατάλληλα), αλλά απλώς για την παρενόχληση, την αύξηση της παράνοιας, τη δέσμευση-ομηρία αγωνιστών με μια σειρά από προαποφασισμένες προφυλακίσεις και προκαταρκτικές δικαστικές διαδικασίες και βέβαια για την αφαίρεση των πόρων τους, μέσω των εγγυήσεων και των δικαστικών εξόδων». Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις της πολιτικής, κοινωνικής και εκπαιδευτικής συγκυρίας δεν είναι καθόλου συμπτωματική: Συνεχόμενες συλλήψεις μέλους του Ρουβίκωνα. Συλλήψεις 28 αλληλέγγυων επειδή διαμαρτύρονταν υπέρ απολυμένου υπαλλήλου στο Yes Story στη Θεσσαλονίκη. Στην εκπαίδευση, το Υπουργείο κερνάει χιλιάδες μηνύσεις, αγωγές, διώξεις, ΕΔΕ, πειθαρχικά, ακόμα και απολύσεις με συνοπτικές διαδικασίες. Για συμμετοχή στην απεργία-αποχή, για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις, ακόμα και για αρθρογραφία, με κατηγορίες για αναξιοπρεπή συμπεριφορά ή κακόβουλη κριτική της διοίκησης!
2. Γκρίζα προπαγάνδα: Συστηματική συκοφάντηση και παραπληροφόρηση για άτομα ή ομάδες με στόχο τη διαμόρφωση μιας αρνητικής εικόνας στην κοινή γνώμη. Σας θυμίζει κάτι για την Ομάδα Αλήθειας ή όποιες άλλες τέτοιου τύπου ομάδες δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα;
3. Κατασκευή στοιχείων. Παραθέτουμε ενδεικτικά: «Μια ακόμα πρακτική ήταν η κατασκευή στοιχείων για την ποινική δίωξη ατόμων καθώς και η απόκρυψη άλλων που θα οδηγούσαν στην αθώωση των κατηγορούμενων. Εδώ θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και τον εκφοβισμό μαρτύρων όπως και τη χρήση βίας για την εξασφάλιση ψεύτικων καταθέσεων». Μήπως η τελευταία σκευωρία εναντίον συνδικαλιστή εκπαιδευτικού όπου επιχειρείται να τεκμηριωθεί βάναυση συμπεριφορά του κατά μαθητή ώστε να σπιλωθεί το παιδαγωγικό του έργο αποτελεί τομή σε όσα έχουμε ως τώρα βιώσει;
4. Προβοκάτορες και πληροφοριοδότες: διείσδυση μέσα στις οργανώσεις χιλιάδων συνεργατών του FBI.
5. Bad-Jacketing: Δημιουργία υποψιών και καχυποψίας μέσω διάδοσης φημών ή απλά φυτεύοντας στοιχεία που ενοχοποιούν αγωνιστές ότι είναι πληροφοριοδότες. Αρκετά διαδεδομένη πρακτική που πέτυχε να σπιλώσει αρκετούς αγωνιστές, φυτεύοντας για παράδειγμα στο αυτοκίνητό τους πλαστές αναφορές τους προς το FBI.
6. Ωτακουστές: πρόγραμμα παρακολούθησης τηλεφωνικών συνομιλιών και υποκλοπής αλληλογραφίας. Στόχος, όχι μόνο η συλλογή πληροφοριών αλλά η δημιουργία «παράνοιας» στους παρακολουθούμενους, ώστε να περάσει το μήνυμα ότι «υπάρχει ένας πράκτορας του FBI σε κάθε γραμματοκιβώτιο». Στην εποχή μας, παράνομα λογισμικά όπως το PREDATOR αναλαμβάνουν να κάνουν τη δουλειά.
7. Δολοφονίες: «Το FBI είχε εμπλακεί και συμμετάσχει πολλές φορές άμεσα στη φυσική εξόντωση – δολοφονία – πολιτικών αρχηγών είτε για παραδειγματισμό είτε γιατί κάποιες άλλες προσπάθειες για την καταστροφή της αποτελεσματικότητάς τους είχαν αποτύχει». Εδώ τι να πρωτοσχολιάσουμε. Η παράδοση δολοφονιών πάει πολλές δεκαετίες πίσω. Στην εποχή που ο στρατηγός του ΕΛΑΣ Σαράφης και ο αγωνιστής Παναγούλης σκότώθηκαν σε αυτοκινητιστικά «ατυχήματα». Από το Λαμπράκη, τον Πέτρουλα, τον Τεμπονέρα, μέχρι τη σημερινή εποχή, τη δολοφονία Καραϊβάζ, τα εντελώς συμπτωματικά «ατυχήματα» σημαντικών μαρτύρων για τα Τέμπη ή ακόμα και τις απειλές για δολοφονίες που έχουν καταγγελθεί.
8. Μαύρη προπαγάνδα και ψεύτικη αλληλογραφία: κατασκευή έντυπου υλικού και πλαστής αλληλογραφίας μεταξύ μελών των οργανώσεων ή μεταξύ διαφορετικών οργανώσεων, ώστε να υποδαυλίσουν τις διαφωνίες τους, να δημιουργήσουν καχυποψία, να οδηγήσουν σε διασπάσεις, ακόμα και σε συγκρούσεις ανάμεσά τους. Στη χώρα μας δεν χρειάζεται να ασχοληθούν με τέτοιες μεθόδους οι αρμόδιες υπηρεσίες. Τα καταφέρνουμε μια χαρά και μόνοι/ες μας…

Τι καταλαβαίνουμε από όλα τα παραπάνω:

Α. Ο κοινωνικός πόλεμος είναι ολοκληρωτικός πόλεμος, ο αντίπαλος δεν κρατάει προσχήματα, ούτε διστάζει να παραβιάσει νόμους και δικαιώματα.

Β. Οφείλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε απρόβλεπτοι και ανορθόδοξοι. Δεν απαξιώνουμε παραδοσιακές μορφές όπως η απεργία, η διαδήλωση, η μαζική λαϊκή αντιβία – το αντίθετο. Όμως όλες οι παραδοσιακές πρακτικές και όλες οι εμμονές γύρω από την επανάληψη των ίδιων μορφών αγώνα δεν ανησυχούν στο ελάχιστο τους κρατούντες αν δεν εμπεριέχουν αυτά τα στοιχεία. Τους ενοχλεί το αναπάντεχο, το απροσδόκητο, τους αιφνιδιάζει το απρόβλεπτο. Η επαναπροκήρυξη μιας 24ωρης απεργιας που τα δικαστήρια την έβγαζαν παράνομη και μετά η ΠΕΝΕΝ την επαναπροκύρησσε, υποχρέωσε μετά από δέκα μέρες την εργοδοσία να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να υποχωήσει σε αιτήματα των απεργών. Επομένως, οι πολιτικές δυνάμεις που διατηρούν εμμονές σε σχέση με τις μορφές αγώνα οι οποίες αν δεν είναι γραμμένες στα ιερά βιβλία του κινήματος δε μετράνε ή οι πολιτικές δυνάμεις που αντιστοιχούν σε κοινοβουλευτικά και συστημικά κόμματα, τα οποία διατηρούν όλα διαύλους επικοινωνίας μεταξύ τους, δεν μπορούν (πλην ελαχίστων γεγονότων που αποτελούν όμως την ευχάριστη εξαίρεση, όπως π.χ. η παράνομη πορεία του ΚΚΕ στο Πολυτεχνείο εν μέσω πανδημίας) να αλλάξουν τη ζυγαριά των συσχετισμών ούτε να αιφνιδιάσουν τον αντίπαλο. Είναι προβλέψιμοι και διαχειρίσιμοι. Αυτό δε σημαίνει ότι η συμμετοχή τους στα κινήματα είναι ανεπιθύμητη, το ακριβώς αντίθετο. Όμως η απεργία-αποχή, τα ενιαία κείμενα, οι πρακτικές της ΠΕΝΕΝ και των ντελιβεράδων της efood που νίκησαν έναν ολόκληρο κολοσσό, οι βόλτες στο Μοναστηράκι με μπλούζες με τη σημαία της Παλαιστίνης, μια σχολική γιορτή που αντηχούν οι παιδικές φωνές για την ειρήνη, ναι, αυτό είναι το απρόβλεπτο και το αναπάντεχο, αυτά είναι σημάδια ενός νέου δρόμου που ανοίγουμε.

Γ. Εκείνο που θα κρίνει τον χαρακτήρα και το σωστό προσανατολισμό των διάχυτων και κατακερματισμένων σήμερα πολιτικών και κοινωνικών αγωνιστικών δυνάμεων είναι ο βαθμός σύνδεσής τους με τα υλικά συμφέροντα των εκμεταλλευόμενων τάξεων. Να οργανωθεί η ίδια η τάξη, με τους όρους και τις δομές αυτοοργάνωσης που η ίδια επιθυμεί. Για να υπερασπίσει τα υλικά συμφέροντά της. Εκεί θα κριθούμε όλες και όλοι. Στη σκοτεινή εποχή που το τέρας του ολοκληρωτισμού γιγαντώνεται όλες οι αγωνιστικές δυνάμεις οφείλουν να συγκροτήσουν μια πλατιά πολύμορφη κοινωνική αντιπολίτευση. Αυτός είναι ο δρόμος για να ενώσουμε δυνάμεις και να ορθώσουμε αγώνες. Εμπρός λοιπόν!