Αλήθεια τώρα; Να τα γκρεμίσουμε τα δημόσια νοσοκομεία;

Γιάννης Αναγνωσταράς – Άντα Παραφόρου

Τα κρούσματα του κορωνοϊού- Covid 19 αυξάνουν στα 352 και τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης κατακρίνουν σφόδρα τους Βρετανούς για την «ανοσία της αγέλης» με την οποία πειραματίζονται στην Αγγλία μετατρέποντας τη χώρα σε ένα τεράστιο εργαστήριο. Την ίδια ανοσία αγέλης σε ανύποπτο για την κοινωνική συνοχή χρόνο αντανακλούσαν οι δηλώσεις «επιφανών» στελεχών της κυβέρνησης και «διακεκριμένων» δημοσιογράφων για κλείσιμο και γκρέμισμα των νοσοκομείων (Μάιος 2019, ραδιοφωνικός σταθμός Σκάϊ 100,3).

Την ίδια ανοσία αγέλης εξυπηρετούν οι πολιτικές που ακολουθούνται τόσα χρόνια. Όπως κλείσιμο νοσοκομείων, ανεπαρκής αριθμός ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, ελλιπής νοσοκομειακός εξοπλισμός με συντονισμένη προπαγάνδιση του ιδιωτικού τομέα υγείας. Με προφανή στόχο την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και ασφάλισης και μετατροπή της κοινωνικής περίθαλψης σε αγοραίο είδος με τον Ιπποκράτη να υποκλίνεται στο κέρδος κι όχι στην αξία της ανθρώπινης ζωής. Οι αριθμοί των προσλήψεων αφοπλίζουν αφού προσλαμβάνονται 488 στην αστυνομία γιατί η κρατική καταστολή αποτελεί προτεραιότητα, 88 ιερείς ως απαραίτητο συμπλήρωμα ελέγχου των ΄΄πιστών΄΄ ενώ οι εκρηκτικές ελλείψεις  στα νοσοκομεία επιβραβεύονται με μόλις 68 προσλήψεις… ανά 100.000 κατοίκους.  

Αυτή τη συνείδηση «αγέλης» αφορούσε και το χτεσινό κάλεσμα από μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνδαιτημόνων και συγγενών του κυβερνητικού μπλοκ για χειροκρότημα στην προσφορά των γιατρών και νοσηλευτών. Επειδή όμως η κοινωνία μας πρέπει να είναι κοινότητα πεποιθήσεων και όχι συγκινήσεων παροδικών, για να μην είναι το χειροκρότημα κι ο έπαινος πρόσκαιρος ας έχουμε κατά νου:

« Ο άνθρωπος είναι χρέος»

Όπως… αποδεικνύει το προσωπικό στα νοσοκομεία, ένα κουρασμένο προσωπικό χωρίς ρεπό. Η πέτρα και το ατσάλι δεν αντέχουν αλλά τα δημόσια νοσοκομεία και οι άνθρωποί τους οφείλουν να αντέξουν. Έτσι έγιναν πρωταγωνιστές και επευφημούνται από όλους.

Όμως… πριν δύο-τρεις μήνες όταν διεκδικούσαν δημόσιο σύστημα υγείας αντιμετώπιζαν την κρατική καταστολή.

Όταν… διεκδικούσαν απλήρωτες εφημερίες: αδιαφορία.

Όταν… ζητούσαν να αυξηθούν οι Μ.Ε.Θ. ή να αποκτήσουν οι νοσηλευτικές μονάδες πρώτης γραμμής αξονικούς τομογράφους… σιγή ιχθύος από τις μνημονιακές κυβερνήσεις.

Κι εσύ… που με την ψυχή σου χειροκρότησες και χτες, ίσως ανιχνεύσεις σε παρελθόντα χρόνο ένα γύρισμα του κεφαλιού σου όταν «σκόνταφτε» η ματιά σου πάνω σε κάποιο πανό που ζητούσε προσλήψεις για την πρωτοβάθμια υγεία.

Σήμερα που όλοι στρέφουν το βλέμμα στους πρωταγωνιστές των ημερών, τους γιατρούς, σκέψου:  Ο ιός ήρθε για να κλονίσει όχι μόνο την υγεία, αλλά και τις παράλογες πολιτικές του κράτους, οι οποίες βάζουν σε πρώτη μοίρα το κέρδος, σε δεύτερη μοίρα την υγεία  και σε  τελευταία την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ο ιός όμως, κάποια στιγμή θα νικηθεί. Η νίκη όμως ενάντια στην κρατική αναποτελεσματικότητα για την στελέχωση με το αναγκαίο προσωπικό καθώς και με το απαραίτητο φαρμακευτικό υλικό και εξοπλισμό , θα είναι ξεκάθαρα αποτέλεσμα του δικού μας αγώνα. Δηλαδή των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου «της δεύτερης βάρδιας της κοινωνίας» που κρατά στέρεο τον κοινωνικό ιστό. Αναγκαία και ικανή συνθήκη για να μην μείνει το χειροκρότημα βουβό είναι να  καταρρίψουμε το νεοφιλελεύθερο  αφήγημα, που αναιρεί την αξία της ανθρώπινης ζωής και υποβαθμίζει τη δημόσια υγεία.

Γι` αυτό λοιπόν σκέψου… ότι και απόψε πολλά από τα χέρια των γιατρών, των νοσηλευτών, των τραυματιοφορέων των δημόσιων νοσοκομείων,  στη λήξη της βάρδιας, μετά από τρεχάλα και αϋπνία, θα έχουν αίμα.  Θα είναι το δικό σου, το δικό μας: όλης της κοινωνίας.

Ας κάνουμε λοιπόν όλοι το ελάχιστο. Στηρίζουμε, Διεκδικούμε Συλλογικά και Διαδίδουμε τα αιτήματα των Σωματείων των Νοσοκομειακών Γιατρών για δημόσιο σύστημα υγείας όπως αναφέρεται σε τελευταία ανακοίνωσή τους:

«Απευθύνουμε έκκληση έστω την ύστατη στιγμή:

  • Να προσλάβετε άμεσα το αναγκαίο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό για να λειτουργήσουν τα κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ.
  • Να εξασφαλίσετε στους υγειονομικούς όλα τα αναγκαία ατομικά μέσα προστασίας ώστε να μην αρρωστήσουμε και να συνεχίσουμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας.
  • Για να μη χάσει τη ζωή του κανένας ασθενής ενώ θα μπορούσε να σωθεί.»

Στις δύσκολες ώρες για τον τόπο μας το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος δεν κατάντησε πραμάτεια κι ότι το δημόσιο νοσοκομείο είναι οι άνθρωποί του, Η ΒΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ.