της Άρτεμης Κλιάφα
Ο Μάρτης αποτέλεσε τον μήνα της άνοιξης για την εκπαίδευση. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί, μόνιμοι και αναπληρωτές σε όλη την Ελλάδα πραγματοποίησαν μαζικές διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις διεκδικώντας μόνιμους μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση. Απαίτησαν το αυτονόητο, να στελεχωθούν τα δημόσια σχολεία με εκπαιδευτικούς, να έχει η κάθε τάξη τον δάσκαλό της. Να σταματήσει η ομηρία χιλιάδων αναπληρωτών.
Κορύφωση των κινητοποιήσεων αποτέλεσε το συλλαλητήριο της Παρασκευής 30 Μάρτη. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί και φοιτητές πορεύτηκαν προς το Μέγαρο Μαξίμου, ζητώντας συνάντηση με τον ίδιο τον πρωθυπουργό ώστε να υπάρξουν δεσμεύσεις για μόνιμους μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση. Το αίτημα για συνάντηση είχε ζητηθεί από τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες εδώ και μέρες καθώς ο υπουργός Παιδείας στις 16/3/2018, δεν έδωσε για άλλη μια φορά μόνο υποσχέσεις, τον Οκτώβριο θα ανακοινώσει αριθμό προσλήψεων μόνο αν το επιτρέψουν οι θεσμοί καθώς και τον τρόπο πρόσληψης των εκπαιδευτικών.
Ο πρωθυπουργός παρότι βρισκόταν εκεί δεν δέχτηκε τους εκπαιδευτικούς και τους παρέπεμψε στους υπουργούς Επικρατείας και Παιδείας, το οποίο δεν έγινε δεκτό από τις ομοσπονδίες.
Αντί για τον πρωθυπουργό οι εκπαιδευτικοί «συνάντησαν» τις κλούβες που είχαν κλείσει τον δρόμο και τα δακρυγόνα της αστυνομίας.
Την 1η Απριλίου, στα μέσα ενημέρωσης αναρτήθηκε δήλωση του ταμία της ΟΛΜΕ για τη συνάντηση της Παρασκευής, σύμφωνα με την οποία «οδηγηθήκαμε για άλλη μια φορά σε αδιέξοδο εξαιτίας της στρατηγικής επιλογής της κυβέρνησης να μεταφέρει εκ νέου τη συζήτηση σε υπουργικό επίπεδο στη Βουλή και όχι στο Μαξίμου αλλά και της συνεχιζόμενης αρνητικής στάσης της Δ.Ο.Ε.».
Δεν προκαλεί εντύπωση η θέση που διατυπώνει. Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ έχει επιλέξει διαφορετικό δρόμο και ρόλο εδώ και καιρό. Όλο το προηγούμενο διάστημα αποτέλεσε τον καλύτερο συνομιλητή του υπουργείου. Το αγωνιστικό ημερολόγιο της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ εξαντλείται σε συναντήσεις και διάλογο με την κυβέρνηση και τον υπουργό. Η ΟΛΜΕ λοιπόν επειδή «δεν θέλει να έχει αρνητική στάση» επέλεξε να συναντηθεί μόνη της με τον κ. Γαβρόγλου στις 7/3, πέντε μόλις μέρες μετά τη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο υπουργείο, από το οποίο έλειπε ο υπουργός. Αντί για αυτόν τα ΜΑΤ δέχτηκαν τους εκπαιδευτικούς, τους ψέκασαν με δακρυγόνα, τραυμάτισαν αναπληρωτές εκπαιδευτικούς.
Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ επέλεξε να συναντηθεί, χωρίς να υπάρχει καμία κινηματική δράση, στις 7/3 με τον κ. Γαβρόγλου. Έγινε συνομιλητής του υπουργείου, δέχτηκε δε να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για το σύστημα διορισμών. Την ίδια τακτική ακολούθησε και στις 16/3 όταν ο υπουργός αρνήθηκε να ανακοινώσει αριθμό μόνιμων διορισμών, όταν επανέλαβε για άλλη μια φορά ότι οι διορισμοί θα εξαρτηθούν από τα αποτελέσματα της 4ης αξιολόγησης. Παρέμεινε στη συνάντηση παρότι δεν δόθηκε καμία ουσιαστική απάντηση και ενώ είχε αποχωρήσει η ΔΟΕ και μέλη του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ.
Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ για άλλη μια φορά απέδειξε ότι λειτουργεί στα πλαίσια του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού. Έχει επιλέξει τον δρόμο της υποταγής, του «σοβαρού» συνομιλητή, του συμβιβασμού, κόντρα στα συμφέροντα του κλάδου. Σε μια περίοδο που το υπουργείο είναι στριμωγμένο, που το δίκαιο είναι με το μέρος των εκπαιδευτικών η πλειοψηφία της επιλέγει να παίξει το ρόλο του «λαγού» μέσα στα συνδικάτα. Συνεισφέρει χέρι βοηθείας στο υπουργείο, συμβάλλει στην εμπέδωση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στο χώρο των εκπαιδευτικών. Αποδέχεται στην ουσία ότι διορισμοί θα γίνουν μόνο και αν το θέλουν οι θεσμοί. Θα πρέπει να πιάσουμε τους στόχους, που δεν είναι άλλοι από την καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων, το πετσόκομμα μισθών, συντάξεων, περικοπών των δαπανών για υγεία, παιδεία, κοινωνικές δαπάνες.
Ο βασικός υπεύθυνος για την έλλειψη διορισμών είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία υπηρετεί και υλοποιεί με θρησκευτική ευλάβεια τα μνημόνια, τις δεσμεύσεις στους δανειστές, ενισχύει το κεφάλαιο, ψηφίζει αντεργατικούς νόμους. Λεηλατεί τις ζωές μας και το δημόσιο σχολείο. Η εκπαιδευτική της πολιτική, με την εφαρμογή των οδηγιών της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ, διαλύει τη δημόσια εκπαίδευση, το σχέδιο νόμου για τις δομές αποτελεί την άμεση υλοποίηση αυτών των πολιτικών.
Τα μέλη της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ θα πρέπει να απολογηθούν στους εκπαιδευτικούς για την υποχωρητική τους στάση, για την επιλογή της να συνομιλεί και να διαμορφώνει κοινές προτάσεις με την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.
Σήμερα μοναδικός δρόμος αποτελεί η σύγκρουση με τις κατευθύνσεις Ε.Ε. και ΟΟΣΑ, να μην περάσει η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η αυτοαξιολόγηση, η αυτονομία της σχολικής μονάδας η οποία θα οδηγήσει στην είσοδο των ιδιωτών στα σχολεία, οι συγχωνεύσεις.
Ο αγώνας μόνιμους μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση να κλιμακωθεί μετά το Πάσχα. Η μάχη για τους μόνιμους διορισμούς αποτελεί υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας. Η νίκη έρχεται μέσα από τον αγώνα και όχι μέσα από τη συναλλαγή και τον διάλογο.