(Με αφορμή το άρθρο του Τ. Θεοδωρόπουλου : Η κοινοτοπία της αναξιοκρατίας)
Γιάννης Αναγνωσταράς
Έχουμε ασχοληθεί και στο παρελθόν με τις «ρωγμές» που επιχειρεί να δημιουργήσει ο «άξιος» αρθρογράφος στη δημόσια υγιεινή της ενημέρωσης. Αφού κατακεραυνώνει τον Ν. Φίλη γιατί μάλωσε στη Βουλή την Κεραμέως, βιάζεται να καταλήξει σε έναν από τους κρυφούς καημούς του : τη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας.
Επιδιώκει συνειδητά συσκότιση του καλοπροαίρετου αναγνωστικού κοινού. Έτσι ο ανεκπαίδευτος σταθμάρχης ταυτίζεται με κάθε εκπαιδευτικό και στη συνέχεια προχωρά σε ψυχοπαθολογικούς αφορισμούς για όλους τους πολίτες που θα θελαν να «βολευτούν» όπως ο σταθμάρχης.
Επειδή «υποθέτουμε» κι εμείς υπάρχουν δύο εκδοχές: ή αισθάνεται μέσα του μικρός ή έχει εδραιώσει ψευδαισθήσεις ενός «μεγαλείου» σκέψης και ανάλυσης. Κι επειδή αρέσκεται στις κλασσικές σπουδές του θυμίζουμε ότι ο Εμπεδοκλής διαχώρισε τον κόσμο σε δύο βασικές δυνάμεις: τη Φιλότητα και το Νείκος. Δηλαδή Αγάπη και Έριδα. Ή άλλως Θάνατος και Ζωή!
Στην Έριδα ανήκει η επιφανειακή αλλά εχθρική στάση του για την παιδαγωγική πρόταση της ΔΟΕ σχετικά με το περιεχόμενο και το έργο του σχολείου. Φυσικά και δεν οφείλει στη «φαρέτρα» του να περιλαμβάνει τον όρο της απελευθερωτικής παιδαγωγικής και του δημόσιου σχολείου.
Γιατί στο Θάνατο της σκέψης του συγκαταλέγονται οι κατά καιρούς απόψεις του για τον Άλλο, για τον Αλλόθρησκο. Θέσεις που τον επιβαρύνουν ως προϊόν κοινωνικής και εκπαιδευτικής παραμόρφωσης που αποτελεί η σκέψη του.
Τα ανέξοδα βέλη του προς τη ΔΟΕ για αναξιοκρατία δεν κρύβουν ένα σοβαρότατο στοιχείο που αναδύεται από τις κατά καιρούς απόψεις του: τη Γερμανία του Μεσοπολέμου. Δηλαδή τα μελανά εκείνα χρόνια όπου εξουδετερωνόταν με αφοπλιστική άνεση για τη διαδρομή του Ανθρώπου κάθε ίχνος λογικής παρέχοντας «πρότυπο» πάνω στο οποίο όφειλε η κοινωνία να χτίσει την ιδεολογία της.
Δεν υποθέτουμε βέβαια ότι ο Τ.Θ. αποτελεί τυπικό δείγμα πολιτικής αντίληψης του φασισμού. Θεωρούμε διαθέτει στέρεα σκέψη που ορέγεται την πολιτική καιροσκοπία ως άβουλο πιόνι μιας συγκροτημένης μηχανής των Μ.Μ.Ε. που χειροκροτούν το μηχανοδηγό της αυταρχικής πολιτικής: «Αισθάνομαι πολύ άνετα με τον Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό» (δήλωση του Τ.Θ. – 1/6/2022 – Andro).
Άστοχο λοιπόν και κοντόφθαλμο για άλλη μια φορά το άρθρο του Τ.Θ. στο οποίο 《τιμά》 τη ΔΟΕ. Γιατί η πολιτική των «αρίστων» που υπερασπίζεται γεμίζει λευκά φέρετρα την Ελλάδα, και γεννά μια παιδεία κλειστοφοβική, γραφειοκρατική με σχολεία καταρρέοντα.
Απεργούν λοιπόν οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι για να μην συγκαλυφθούν τα εγκλήματα, για να έχουμε νοσοκομεία, ασφαλείς συγκοινωνίες, σχολεία δημόσια και δωρεάν.
Απεργούν και μάχονται στην πραγματική ζωή. Δεν οχυρώνονται πίσω από το κάλπικο «γόητρο» της γραφίδας του Τ.Θ.
Οι διαφορετικές «φαντασιακές σημασίες» που έχουν διαμορφώσει την οπτική του για τη λειτουργία της κοινωνίας δεν το απαλλάσσουν από την κοινωνική ευθύνη.
Την επόμενη φορά λοιπόν ας μην επιβεβαιώσει τη ρήση : Homo Homini Lupus (ο άνθρωπος είναι Λύκος για το Συνάνθρωπό του).
Γιατί…. τότε θα του υπενθυμίσουμε ότι η πρώιμη παιδική σκέψη στην περίπτωση του ενήλικα συνιστά μορφή ψυχοπαθολογίας και ανικανότητας σύνθετης ανάγνωσης και ανάλυσης της πραγματικότητας.
Υ.Γ. Προς διευκόλυνση της απεξάρτησής του παραθέτουμε το link της ανακοίνωσης της ΔΟΕ καθώς και την ιστοσελίδα της, προκειμένου να ενημερωθεί προτού πιάσει πάλι το μολύβι….