Σχολειά Υψηλού Κινδύνου με Υποκείμενα Νοσήματα

Τούλα Πάντου*

Καλημέρα σας, 

Εκ μέρους του Προέδρου του Δ.Σ. κ. Γεωργάκη, σας αποστέλλουμε

σχέδιο ψηφίσματος για το 1ο θέμα του Δ.Σ. της 14ης Μαΐου 2020….

……Ο κ. Πρόεδρος περιμένει τις παρατηρήσεις σας σχετικά με το ψήφισμα 

και τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του. 

Από τη Γραμματεία του Δ.Σ.

 

Εχθές 19/5/2020, στην καθιερωμένη ενημέρωση του Υπουργείου Υγείας, έγινε δειλά-δειλά προετοιμασία της κοινής γνώμης για το άνοιγμα των δημοτικών και των Νηπιαγωγείων.

Ο πρόεδρος της επιτροπής των ειδικών (γιατρών), με ειλικρίνεια και σοβαρό σκεπτικό, διατύπωσε την άποψή του. Θέλω να πιστεύω χωρίς πολιτική σκοπιμότητα, όπως αρμόζει σε επιστήμονα.

Αναρωτιέται όμως ο γονιός, ο εκπαιδευτικός, αν κάποιος υπεύθυνος έχει ενημερώσει τον Πρόεδρο και την επιτροπή Ειδικών για την κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια σχολεία και τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες θα γυρίσουν τα μικρά παιδιά στις τάξεις τους.

Μήπως η επιτροπή των ειδικών διατύπωνε άλλες προτάσεις, αν γνώριζε;

Εδώ και αρκετά χρόνια στην Ηλιούπολη έχουν γίνει επανειλημμένα επισημάνσεις, συζητήσεις, δημοσιεύσεις, έγινε εκτεταμένη έρευνα των γονιών των εκπαιδευτικών, για την κατάσταση των σχολικών κτηρίων στην Ηλιούπολη. Η Ένωση Γονέων και οι συνδικαλιστικοί φορείς των εκπαιδευτικών έδωσαν από κοινού συνέντευξη Τύπου, το 1916, στην προσπάθειά τους να ευαισθητοποιήσουν τη Δημοτική αρχή, ώστε να συζητηθούν τα προβλήματα σε ειδικό Δ.Σ. και να βρεθούν λύσεις για τα χρόνια προβλήματα των σχολείων. Ο Δήμος κώφευσε (σχετικό άρθρο 18/11/2016 στο «Ηλιούπολη για όλους»). Κωφεύει από τότε.

Επειδή είναι κουραστικό να επανερχόμαστε συνέχεια στα ίδια και τα ίδια προβλήματα που εδώ και χρόνια παραμένουν άλυτα, αν ανατρέξει κανείς στις δημοσιεύσεις των τελευταίων 6 χρόνων στους τοπικούς ιστότοπους, θα έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τα χάλια των σχολικών κτηρίων της Ηλιούπολης, σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης και για την ανεπάρκειά τους.

Στην Ηλιούπολη, που δεν της λείπουν τα δημόσια ακίνητα, για να καλύψει τις ανάγκες της. Δε θέλω να σκέφτομαι τι μπορεί να συμβαίνει σε υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας μας!

Ας επισημάνουμε μόνο δύο τρία κρίσιμα προβλήματα, που δυσχεραίνουν την πολύτιμη επάνοδο των παιδιών στο φυσικό τους πρωινό χώρο.

Πρώτο και κύριο. Στην Ηλιούπολη, οι αίθουσες δεν επαρκούν για την αναγκαία «αραίωση» των μαθητών, ακόμη κι αν οι μαθητές κάνουν μάθημα εκ περιτροπής, μονά ζυγά!

Με 400 θερμοκρασία, οι μονώσεις τους τις μετατρέπουν σε θερμοκήπια.

Τα τρισάθλια κοντέϊνερ, που παριστάνουν τις αίθουσες διδασκαλίας, πάνω από είκοσι χρόνια, μάλλον δεν είναι ό,τι καλύτερο από υγειονομική άποψη.

Κάποια προαύλια «ασφυκτιούν» από την παρουσία των κοντέινερ-αιθουσών.

Οι τουαλέτες δεν επαρκούν και είναι συνήθως χάλια.

Οι καθαρίστριες, συμβασιούχες και με ημι-απασχόληση δεν επαρκούσαν ούτε πριν, που καθάριζαν τα σχολεία σε μία μόνο απογευματινή βάρδια,. Τώρα που το Κράτος και ο Δήμος τις «δάνεισαν» στα γυμνάσια και στα Λύκεια για να καλύψουν τη γύμνια τους σε βοηθητικό προσωπικό, θα επαρκούν για τα δημοτικά και τα Νηπιαγωγεία;

Κι ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα. Ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου απηύθυνε προς τους δημοτικούς συμβούλους της Ηλιούπολης σχέδιο ψηφίσματος με όψιμες διεκδικήσεις για την κάλυψη των αναγκών. Ζητάει και επιχορηγήσεις για τα λειτουργικά έξοδα λόγω κορονοϊού.

Καλά κάνει και διεκδικεί τώρα. Όταν όμως οι μνημονιακές κυβερνήσεις πετσόκοβαν τα κονδύλια για τους Δήμους, οι περισσότεροι δήμαρχοι, μαζί κι ο δικός μας, χειροκρότησαν και εναρμονίσθηκαν πλήρως με τους «Καποδίστριες» με τους «Καλλικράτηδες» και τους «Κλεισθένηδες» και όλους τους αρχαίους. Δεν τους είδαμε να ζητάνε τότε αυτό που δικαιούνται οι δημότες, για τα σχολεία, την καθαριότητα, την υγεία, τους δρόμους, τη συγκοινωνία… Αντίθετα έκαναν σοβαρές συγχωνεύσεις σχολείων, που τώρα τις βρίσκουμε μπροστά μας και μοίρασαν τις «περισσευούμενες» αίθουσες, από εδώ και από εκεί, για εκδούλευση(;). Πειθήνιοι χειροκροτητές των κυβερνητικών και Ε.Ε. επιταγών.

Δύο πράγματα βγάζουν μάτι και εξοργίζουν σ’ αυτήν την κατάσταση.

Η απεριόριστη υποκρισία μεσαίων και υψηλής στάθμης πολιτικών «αξιωματούχων».

Και η απίθανη προσπάθεια (τα ΜΜΕ πρωτοστατούν) να επεκταθεί το «success story», πέραν της επιτυχούς (εκτός των αυστηρών μέτρων και για διάφορους άλλους λόγους) αντιμετώπισης της επιδημίας και σε όλους τους άλλους τομείς. Παντού υποβόσκει η σκοπιμότητα και η διαφημιστική προβολή.

Όλοι μας θέλουμε τα σχολεία ανοιχτά. Το πολυσυζητημένο πρόγραμμα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, από ένα σημείο και μετά, τα μικρά τουλάχιστον παιδιά το βαριούνται. Και η καθήλωση στην οθόνη δεν είναι η καλύτερη και υγιεινότερη συνήθεια. Εξάλλου ο φυσικός χώρος των μαθητών είναι το σχολείο με τη ζωντανή επαφή με το δάσκαλο, με το αυθόρμητο μάθημα και τους συμμαθητές και φίλους τους.

Οι εκπαιδευτικοί, με τις φιλότιμες προσπάθειές τους κατάφεραν, σ’ αυτή την κατάσταση «σοκ και δέους» το ακατόρθωτο. Να κρατήσουν ζωντανή την επαφή τους με τους μαθητές τους και των μαθητών τους με τη μαθησιακή διαδικασία. Οι εκπαιδευτικοί που αποδείχθηκαν για άλλη μια φορά φιλότιμοι, είναι κι αυτοί άξιοι της εκτίμησης και της ευγνωμοσύνης μας. Οι εκπαιδευτικοί , που όπως οι γιατροί και οι νοσηλευτές, ήταν ανέκαθεν ο σάκος του μποξ, για να καλύπτεται η γύμνια του βασιλιά.

Ας μη μας αδρανοποιεί ο φόβος της επιδημίας. Από πολιτική άποψη , το άνοιγμα και των δημοτικών σχολείων, πέρα από τη σπουδαιότητά του για τα παιδιά μας, εξυπηρετεί άλλες πιθανόν σκοπιμότητες. Τα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων; Το κόστος των γονιών, σε γονικές άδειες και πενιχρές αμοιβές….;

Ας βγούμε από την καραντίνα του καναπέ. Κάτι πρέπει να κάνουμε συλλογικά, χωρίς απατηλές συναινέσεις, για να επιβάλουμε εμείς τις λύσεις που μας αξίζουν, για το δικό μας και όχι για άλλα συμφέροντα.


* Μαθηματικός,  Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός