του Μιχάλη Γιαννέσκη
Αναδημοσίευση από το The Press Project
Το 1936 ο φασισμός βρισκόταν σε έξαρση σε πολλά κράτη της Ευρώπης. Η βρετανική κυβέρνηση κρατούσε μια στάση «κακόβουλης ουδετερότητας», προσφέροντας κρυφά βοήθεια στο φασιστικό πραξικόπημα του Φράνκο στην Ισπανία, και υποστηρίζοντας τη δικτατορία του Μεταξά στην Ελλάδα. Η Βρετανική Ένωση Φασιστών του Oswald Mosley είχε αποθρασυνθεί και οργάνωσε για τις 4 Οκτωβρίου πορεία μελανοχιτώνων, οι οποίοι σκόπευαν να παρελάσουν μέσα από μια κυρίως εβραϊκή συνοικία του ανατολικού Λονδίνου
Ένα πλήθος από Εβραίους,
Ιρλανδούς λιμενεργάτες, συνδικαλιστές και μέλη προοδευτικών οργανώσεων βγήκε
στους δρόμους της περιοχής για να αναχαιτίσει τους φασίστες. Τα
(κινηματογραφικά) δελτία ειδήσεων της εποχής ανέφεραν ότι ο αριθμός των
αντιφασιστών ήταν 20.000, παρότι τα πλάνα τους δείχνουν ότι οι διαδηλωτές
ήταν σχεδόν δεκαπλάσιοι από τους αστυνομικούς και φασίστες, και έχουν
υπολογιστεί σε 250-300 χιλιάδες.
Παρά τις βίαιες και συνεχείς επιθέσεις της αστυνομίας για να προστατεύσει την
πορεία των φασιστών, οι διαδηλωτές δεν υποχώρησαν. Ο επικεφαλής των αστυνομικών
δυνάμεων συμβούλευσε το Mosley να κατευθυνθούν προς την Cable Street, αλλά οι
αντιφασίστες αναδιπλώθηκαν και έφραξαν και αυτό το δρόμο, σχηματίζοντας ένα αδιαπέραστο
ανθρώπινο τοίχο. Τελικά ο Mosley αναγκάστηκε να ακυρώσει την πορεία. Η σύγκρουση
έμεινε γνωστή ως «Η Μάχη της cable Street».
Σήμερα, η τεράστια τοιχογραφία στην Cable Street που απεικονίζει τη σύγκρουση των διαδηλωτών με τους φασίστες και τις αστυνομικές δυνάμεις αποτελεί ένα σύμβολο και σημείο αναφοράς για τον αντιφασιστικό αγώνα, και στέλνει ένα διαχρονικό μήνυμα αλληλεγγύης. Σ’ αυτό το σημείο συγκεντρώθηκαν το 2014 οι αντιφασιστικές οργανώσεις του Λονδίνου στην επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.