Γιάννης Αναγνωσταράς
Ανατροπή στις δημοτικές εκλογές με τον Μαμντάνι.
Πρώην ράπερ ο νέος δήμαρχος της Ν. Υόρκης. Ο πρώτος μουσουλμάνος και πρώτος σοσιαλιστής, Ζοχράν Μαμντάνι, ανέτρεψε κάθε προγνωστικό και κέρδισε τον αντίπαλό του, Άντριου Κουόμο, με ποσοστό 50,4% παίρνοντας πάνω από ένα εκατομμύριο περισσότερες ψήφους.
Ο νεότερος δήμαρχος της τελευταίας εκατονταετίας και πρώτος Νοτιοασιάτης, όπως δηλώνει, προέρχεται από την αριστερή πτέρυγα των δημοκρατικών. Ο Mr. Cardamon κατάφερε να διεισδύσει ιδιαίτερα στη νεολαία που είχε αποστροφή για την αμερικάνικη πολιτική σκηνή. Το προφίλ του διαρρηγνύει τα στιβαρά ρεπουμπλικανικά πρόσωπα και αναιρεί τη μέχρι τώρα απεύθυνση των πολιτικών στους πολίτες.
Η ενασχόλησή του με τη μουσική αναδεικνύει μια αψεγάδιαστη ευαισθησία όπως αυτή που ξεπηδά από το τραγούδι Nani. Ο Mamdani το έγραψε σε ηλικία 27 ετών και αφηγείται την ιστορία μιας γιαγιάς, «85 ετών χρυσάφι». Ως μαθητής θήτευσε στα υποβαθμισμένα σχολεία του Μπρονξ και ξεπήδησε απρόβλεπτα στη διεκδίκηση της δημαρχίας της Ν. Υόρκης.
Ένα χρόνο πριν ήταν άγνωστος και σε σύντομο διάστημα καταφέρνει να πιστέψουν οι Νεοϋορκέζοι τη φράση του που απλώνεται ως ελπίδα σε όλες τις συνοικίες, «σε μια εποχή πολιτικού σκότους, η Νέα Υόρκη θα είναι το φως».
«Δε μας συμπαθούν», είναι το τραγούδι που ακούγεται όταν ανακοινώνεται η νίκη του Zohran Mamdani στο θέατρο Paramount στο Μπρούκλιν.
Κεντρικά σημεία στην προεκλογική του εκστρατεία που προηγήθηκε: δωρεάν νηπιαγωγείο, δωρεάν μετακίνηση στα λεωφορεία, πάγωμα των ενοικίων, χιλιάδες περισσότεροι δάσκαλοι. Η πόλη θα αγωνιστεί «γι’ αυτούς που αγαπά». Είτε είναι μετανάστες, είτε τρανς άτομα, είτε μαύρες γυναίκες που απολύει ο Τραμπ από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. «Για να χτυπήσει έναν από μας, θα πρέπει να μας χτυπήσεις όλους», είναι το μήνυμα αλληλεγγύης που γεννά την ελπίδα απέναντι στην τυραννία, απέναντι στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Στις προεκλογικές συγκεντρώσεις αλλά και τη βραδιά της εκλογής ο Mamdani ζητούσε και ζητά να σηκώσουν τα χέρια ψηλά οι Νεοϋορκέζοι και οι Νεοϋορκέζες και να διεκδικήσουν τη ζωή που τους στερούν.
«Για της πόλης τους ξεχασμένους» ξεκινά η εποχή που η αγάπη θα είναι πολιτική πράξη, όπως διακηρύσσει στην ομιλία του το βράδυ της νίκης.
Οι «απόβλητοι» της Νέας Υόρκης στο δημαρχείο της μαζί με τον Mamdani για το τέλος μιας δυναστείας που επιφύλασσε μια ζωή για λίγους και φτώχεια για τους πολλούς …
Η ίδια η ζωή θα δείξει αν τα λόγια του θα απαλύνουν τη ζωή των κατατρεγμένων της Ν. Υόρκης…
«…Όσο μπορούμε να θυμόμαστε, οι εργαζόμενοι άνθρωποι της Νέας Υόρκης έχουν ακούσει από τους πλούσιους και τους διαπλεκόμενους ότι η εξουσία δεν τους ανήκει.
Δάχτυλα μελανιασμένα από το σήκωμα κιβωτίων στις αποθήκες, παλάμες ροζιασμένες από τα τιμόνια των ποδηλάτων διανομής, αρθρώσεις σημαδεμένες από εγκαύματα κουζίνας: «αυτά δεν είναι χέρια που επιτράπηκε να κρατήσουν εξουσία».
Κι όμως, τους τελευταίους δώδεκα μήνες, εσείς τολμήσατε να απλώσετε το χέρι σας σε κάτι μεγαλύτερο.
Απόψε, κόντρα σε κάθε πρόβλεψη, το καταφέραμε. Το μέλλον είναι στα χέρια μας. Φίλοι μου, ανατρέψαμε μια πολιτική δυναστεία.
Αδερφέ μου, τώρα είμαστε εμείς στο Δημαρχείο…»
