Μέρες Οργής

Άντα Παραφόρου

Μια ζωή μετρημένη πικρή

ό,τι πέτυχα μ`αίμα κι ιδρώ

τέλος πάντων τι θέλουν αυτοί

που τα βάζουν με το καθεστώς

 (Γ. Νεγρεπόντης)

Βρισκόμαστε σε μία νέα εποχή. Απέναντί μας έχουμε μία κυβέρνηση έτοιμη και αποφασισμένη να ισοπεδώσει τα πάντα κι ένα ογκούμενο συντηρητικό ρεύμα κοινωνικού εκφασισμού. Οι νέες αυτές συνθήκες απαιτούν συσπείρωση και ανασυγκρότηση του κινήματος.

Η  σκληρή  πραγματικότητα του δόγματος «νόμος και τάξη» που ζούμε τους τελευταίους μήνες με την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση της Ν.Δ.  προτάσσει σαν επιτακτική ανάγκη να γίνει η κοινωνική αλληλεγγύη το μέσο  που θα εξεγείρεται ενάντια σε κάθε εξουσία. Η απάντηση επιβάλλεται να δοθεί με όρους κινήματος. Οι καταλήψεις, οι δομές αλληλεγγύης, οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι  μάχονται για την χειραφέτηση όλων των ανθρώπων, για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η άγρια και βίαιη καταστολή που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση σε συγκεκριμένους χώρους πρέπει να απαντηθεί και να πάρει θέση καθένας/ καθεμιά.

Ο εξευτελισμός, ο σεξισμός, η βιαιοπραγία, η αυθαιρεσία, η καταπάτηση των ανθρωπίνων  και πολιτικών δικαιωμάτων είναι λέξεις που παραπέμπουν σε σκοτεινές εποχές. Οι  σκοτεινές εποχές δεν θα επιτρέψουμε να έρθουν πάλι πίσω. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τους τελευταίους μήνες έχουν δείξει το αληθινό τους πρόσωπο πρώτα και κύρια σε μετανάστες-πρόσφυγες, με τις αλλεπάλληλες εκκενώσεις καταλήψεων στέγης. Σε δεύτερο χρόνο υιοθετούν την σκέψη εγκατάστασης των μεταναστών και προσφύγων σε ξερονήσια. Η επέλαση όμως του κράτους στοχεύει όσους αγωνίζονται. Θέλει να υποτάξει τους αγωνιστές και να τους κάνει να δηλώσουν μετάνοια. Ο πόλεμος αυτός ενάντια σε κάθε δημοκρατικό δικαίωμα, ενάντια στην ανυπακοή, ενάντια στην πραγματική ουσία της ελευθερίας απαντιέται μόνο με συλλογικούς όρους. Επιχειρούν με φαιδρό τρόπο να οξύνουν τα πνεύματα, να προκαλέσουν πόλωση έτσι ώστε να νομιμοποιηθεί η ένστολη βία απέναντι στις κοινωνικές ομάδες που αγωνίζονται. Απέναντι σε αυτή την πολιτική η μόνη απάντηση που πρέπει να δοθεί στους κρατούντες είναι ότι η αλληλεγγύη θα νικήσει.

Σε πείσμα των καιρών θα κάνουμε ότι μπορούμε να γίνουμε Χιλή, να κάνουμε αληθινό το σύνθημα σε τοίχο στη Χιλή «δεν θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, επειδή η κανονικότητα ήταν το πρόβλημα».