Γιάννης Αναγνωσταράς, Άντα Παραφόρου
Στην προσμονή της Ανάστασης που υπόσχονται τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση στην πολύπαθη κοινωνία, με το εθνικό σχέδιο ανάκαμψης ο ρεαλισμός της αληθινής ζωής αφοπλίζει με έναν επιτάφιο, παρόντα θρήνο.
Ένας θρήνος που συντελείται με τους 11.000 σχεδόν νεκρούς από την εγκληματική απραξία της κυβέρνησης να προχωρήσει σε ένα σοβαρό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Ένας θρήνος που ο ήχος του γίνεται εκκωφαντικός με τη σιωπή των 32 εβδομάδων κλειστών σχολείων και την εικονική πραγματικότητα της οθόνης που ζει η χαμένη γενιά της πανδημίας.
Ένας θρήνος που σφραγίζει τις λεηλατημένες ζωές των εργαζόμενων, των συνταξιούχων, των ανέργων και των κλειστών μαγαζιών.
Ένας θρήνος που μετουσιώνεται σε προσβολή με τις υπόγειες διασυνδέσεις «επώνυμων» δημοσιογράφων με την «αδέκαστη» ηθική του υπουργού Προστασίας του πολίτη και … άγριας καταστολής.
Απέναντι σε όλη τη θλίψη, την πολιτική που διαχειρίζεται τους ανθρώπους ως προϊόντα ενός ανελεύθερου κόσμου απαντά ηχηρά η Άνοιξη που προσπερνά το ασήκωτο φορτίο του θανάτου και της απαισιοδοξίας.
Η Άνοιξη των συλλογικών αγώνων με οδηγό αντίστασης στη θυσία όχι με έναν απόκοσμο θεό που λυτρώνει τα Πάθη, αλλά με ένα λαό που αναιρεί το θάνατο της κοινωνίας, της εργασίας, της κατάργησης του 8ωρου και των δικαιωμάτων.
Ένα λαό που υπερασπίζεται την ίδια τη Ζωή!
Με αντίτιμο το ρεαλισμό των ονείρων για μια κοινωνία στηριγμένη στη χειραφέτηση, στη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία!
Με την προσμονή λοιπόν της ανάστασης του θανόντος Ναζωραίου απέναντι στον επιτάφιο θρήνο ας αντιτάξουμε συλλογικά και ανυπότακτα το γλυκύ έαρ της αντίστασης και της ανατροπής απέναντι στην αντεργατική και αντιεκπαιδευτική πολιτική.
…Με την ευχή οι δρόμοι να `ναι ηλιοπάτητοι και να πλημμυρίσουν με τη χαρά της Λαοθάλασσας σε μια Εαρινή Συμφωνία για μια αγωνιστική και ταξική Πρωτομαγιά!
Καλή ανάσταση και καλή λευτεριά!
