Δημήτρης Μαριόλης
Η ναυαρχίδα της αστικής πολιτικής γραμμής, η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, πολύ σωστά, από την πρώτη στιγμή διέβλεψε τον κίνδυνο και προειδοποίησε με πηχιαίο πρωτοσέλιδό της: «Να βραχυκυκλώσει τη διαδικασία της αξιολόγησης επιχειρεί η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας […] έλαβε κατά πλειοψηφία την απόφαση να στείλει στα σχολεία ενιαία κείμενα για την αποτίμηση του 2021 και κάλεσε τους συλλόγους διδασκόντων να τα υιοθετήσουν αυτούσια, χωρίς καμία διαφοροποίηση». Μάλιστα, στο σχόλιό της η εφημερίδα στόχευσε κατευθείαν στον πυρήνα της λογικής των ενιαίων κειμένων: την ακύρωση της κατηγοριοποίησης των σχολείων, επομένως την πλήρη βραχυκύκλωση της αξιολόγησής τους, αφού όλα τα σχολεία θα εμφανίζονται ως ένα σχολείο. Πολύ περισσότερο που τα ενιαία κείμενα εξουδετέρωσαν το υπερόπλο του διευθυντικού δικαιώματος, δηλαδή, της δυνατότητας που δίνει το θεσμικό πλαίσιο αξιολόγησης στον διευθυντή να αναρτήσει ότι επιθυμεί εκείνος εάν ο Σύλλογος Διδασκόντων δεν συνεδριάσει λόγω απεργίας-αποχής.
Οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν τους χειρότερους φόβους της εφημερίδας και, από την άλλη πλευρά, διέψευσαν πανηγυρικά τους φόβους και τις καταγγελίες ότι τα ενιαία κείμενα «θα ανοίξουν το δρόμο στην αξιολόγηση» ή «θα διαμορφώσουν κουλτούρα αξιολόγησης». Με τον κλάδο να παραμερίζει κάθε φωνή σύγχυσης, κάθε δισταγμό, να αγνοεί τις συνήθεις συνδικαλιστικές αψιμαχίες και να αγκαλιάζει στη μεγάλη του πλειοψηφία τα ενιαία κείμενα, υπολογίζοντας στην απόλυτη αποτελεσματικότητά τους σε σύγκριση με κάθε άλλη μορφή αγώνα. Με την ενιαία λογική και την ενιαία υλοποίηση να διαπερνά μέχρι και την τελευταία λέξη τους (πολύ φοβάμαι ότι δεν ισχύει καθόλου το ίδιο με τα αντίστοιχα φετινά κείμενα της ΟΛΜΕ) δεν άφησαν την παραμικρή χαραμάδα για να υπάρξει η οποιαδήποτε διαφοροποίηση σχολείων. Για τρίτη σχολική χρονιά, η συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων συντάσσεται με τα ενιαία κείμενα της ΔΟΕ, με ακόμα μεγαλύτερες πλειοψηφίες. Μάταιες οι απειλές και οι εκφοβισμοί, μάταιες οι εγκύκλιοι που εξέδιδαν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι του Υπουργείου Παιδείας. Ούτε μία δίωξη δεν υπήρξε. Το δεδομένο αυτό, μαζί με τη σθεναρή αντίσταση της πλειοψηφίας του εκπαιδευτικού σώματος στους άλλους τρεις άξονες της αξιολόγησης (ατομική αξιολόγηση, μέντορες/συντονιστές, πανεθνικές εξετάσεις) ολοκληρώνουν πράγματι την εικόνα ενός απόλυτα επιτυχημένου «σαμποτάζ».
Στον πρώτο κύκλο ειδικών συνεδριάσεων της φετινής χρονιάς, αρκετά στελέχη εκπαίδευσης ακολουθούν μια ανορθόδοξη γραμμή πολέμου η οποία επί της ουσίας ισοπεδώνει κάθε πλαίσιο λειτουργίας των Συλλόγων Διδασκόντων. Όταν διαπιστώνουν ότι χάνουν την ψηφοφορία, επικαλούνται το «δικαίωμα της μειοψηφίας να εκφραστεί και αυτή» και επιχειρούν να χωρίσουν μία τουλάχιστον ομάδα με τους μειοψηφούντες που θα αναλάβει να διαμορφώσει έναν τουλάχιστο άξονα που θα διαφοροποιεί το σχολείο και θα ακυρώνει επί της ουσίας την απόφαση της πλειοψηφίας!
Κάτι τέτοιο όμως:
- Έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εκφρασμένη βούληση της πλειοψηφίας και παραβιάζει την απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων.
- Παραβιάζει το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του Συλλόγου Διδασκόντων, το οποίο προβλέπει σαφέστατα ότι οι αποφάσεις του είναι δεσμευτικές για όλους (Υ.Α. ΦΕΚ 1340/16-10-02.
- Ανοίγει το δρόμο για διαλυτικά φαινόμενα στο σχολείο, αφού κάθε εκπαιδευτικός, με προηγούμενο την ακύρωση απόφασης της πλειοψηφίας, θα μπορεί να παραβιάζει τις αποφάσεις του Συλλόγου Διδασκόντων όποτε δεν συμφωνεί με αυτές. Που οδηγεί αυτή η τακτική καμένης γης; Μα στην απόλυτη εφαρμογή του διευθυντικού δικαιώματος και στη διάλυση των Συλλόγων Διδασκόντων.
Με δυο λόγια. Ο παραπάνω ελιγμός είναι απολύτως εχθρικός, τόσο με τη μάχη που δίνουμε ενάντια στην αξιολόγηση, όσο και για τη λειτουργία των Συλλόγων Διδασκόντων και τη δημοκρατία μέσα στα σχολεία μας. Και πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη μεγαλύτερη δυνατή αυστηρότητα.
Ταυτόχρονα, πρέπει να περάσουμε στην αντεπίθεση. Με δύο βασικούς άξονες. Την ενημέρωση των γονιών και τη συστράτευση μαζί τους και την ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος για τη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων. Η 15η Νοέμβρη (όπου εκδικάζονται οι πρώτες προσφυγές νεοδιόριστων) πρέπει να αποτελέσει αφετηρία ενός νέου κύκλου σκληρής αναμέτρησης.
Με τη συλλογική μας δράση και τον συλλογικό μας αγώνα, με την απεργία-αποχή από ατομική αξιολόγηση και μέντορες/συντονιστές και τα ενιαία κείμενα, με τις στάσεις εργασίας μαζί με την αποχή των γονιών από τις πανεθνικές εξετάσεις θα συνεχίσουμε αποφασιστικά και ενωμένοι τον αγώνα μέχρι τη νίκη.