Βασίλης Μακρής, Άντα Παραφόρου
Ένα χρόνο μετά την εκδήλωση της πανδημίας, η κατάσταση στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη, εξαιτίας της διαχείρισης που έγινε από την κυβέρνηση.
Μας λένε ότι παντού συμβαίνουν τα ίδια και ότι ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Μόνο που «ξεχνάνε» να μας πουν ότι σε όλο τον κόσμο παίρνονται ΜΕΤΡΑ. Εδώ ποια ακριβώς είναι η κατάσταση;
Μήπως αύξησαν τις πραγματικές ΜΕΘ στα νοσοκομεία; Ή παρουσιάζουν ως ΜΕΘ τις μετατροπές κλινών από κλινικές για όλες τις άλλες παθήσεις; Μήπως αύξησαν με διορισμούς το νοσηλευτικό και υγειονομικό προσωπικό στα δημόσια νοσοκομεία; Ή το μόνο που κάνουν είναι να ευχαριστούν τους ιδιώτες κλινικάρχες για την αδρά αμοιβόμενη συμμετοχή τους στην κυβερνητική εκστρατεία παραπλάνησης της κοινωνίας;
Μήπως πήραν μέτρα για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Ή τα δικά μας μάτια βλέπουν τους εργαζόμενους σαν σαρδέλες μέσα σε αυτά; Μήπως διηνήργησαν δωρεάν τεστ στους εργασιακούς χώρους, όπως θα έπρεπε; Μήπως ακολούθησαν εξαντλητικές γραμμές ιχνηλάτησης ή η λέξη χάθηκε από τα ελεγχόμενα δελτία ειδήσεων; Μήπως ενημερώνουν αναλυτικά την κοινωνία; Ή στην πραγματικότητα αποκρύπτουν στοιχεία, παρουσιάζοντας μόνο αυτά που κάθε φορά τους βολεύουν, εργαλειοποιώντας την επιστήμη;
Στην πραγματικότητα κινήθηκαν με τα εξής δόγματα: Φόβος, καταστολή, «ατομική ευθύνη». Οι μόνοι που παρουσιάζονται χωρίς καμία ευθύνη είναι η κυβέρνηση και οι υπουργοί της. Και μέσα σε όλα αυτά μας φλομώνουν με θριαμβολογίες για την πολιτική τους. Κάθε αντίλογος κόβεται από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, κάθε αντίδραση ή πορεία καταστέλλεται με αγριότητα… Ελλάς 2021…
Έτσι όπως τα έκαναν, έχουν φτάσει την κατάσταση στο εξής σημείο:
Αν θελήσουμε να μετριάσουμε τις επιπτώσεις από την πανδημία θα υπάρξει πλήρης καταστροφή στην οικονομική κατάσταση της κοινωνίας. Αν θελήσουμε να διασωθεί ένα ελάχιστο κομμάτι των οικονομικών στοιχείων της κοινωνίας θα υπάρξει πλήρης υγειονομική καταστροφή.
Αυτή είναι η κατάσταση στην οποία έφεραν την κοινωνία και τη χώρα.
Όταν το 2010 η κοινωνία έμπαινε στο στόχαστρο των αρπακτικών της Ε.Ε και του ΔΝΤ, το χρέος ήταν 108% του ΑΕΠ και ήταν μη διαχειρίσιμο. Σήμερα μετά από 3 μνημόνια το χρέος έχει φτάσει στο 206% του ΑΕΠ και η κυβέρνηση πανηγυρίζει.
Περίπου 20 δις € έλλειμμα θα βρεθεί μπροστά μας τους επόμενους μήνες.
Περίπου 50.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις απειλούνται με κλείσιμο.
Ο δημόσιος τομέας αποδομείται βήμα-βήμα, προς χάριν της ραγδαία αυξανόμενης κερδοφορίας μιας χούφτας μεγάλων εταιρειών.
Το ξεπούλημα κάθε δημόσιου αγαθού ολοκληρώνεται.
Η πανδημία μετατρέπεται σε εργαλείο για την προώθηση των σχεδίων αυτής της κυβέρνησης.
Ας δούμε πώς έχει η κατάσταση στην εκπαίδευση. Ο παραπάνω πίνακας είναι αποκαλυπτικός.
Σε όλο τον κόσμο η διάρκεια του σχολικού έτους κυμαίνεται από 36-39 εβδομάδες. Στη χώρα μας η διάρκεια του σχολικού έτους είναι 38 εβδομάδες.
Μέσα σε ένα χρόνο τα σχολεία είναι 20 εβδομάδες πλήρως κλειστά. Όμως τα Λύκεια είναι περίπου άλλες 2 εβδομάδες πλήρως κλειστά και στον παραπάνω υπολογισμό δεν περιλαμβάνουμε τις περίπου 2.000 Σχολικές μονάδες που έχουν κλείσει επιπλέον 2 εβδομάδες, λόγω παρουσίασης κρουσμάτων COVID-19 σε αυτές. Υπάρχουν μικρές διαφοροποιήσεις ανά περιοχές, (κόκκινες και βαθιά κόκκινες) που δεν αλλάζουν τα παραπάνω δεδομένα.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΧΩΡΑ.
Όταν η Ελλάδα έχει ολικώς κλειστά σχολεία 20 εβδομάδες, ο Παγκόσμιος μέσος όρος (σύμφωνα με τα στοιχεία της UNESCO) με πλήρως κλειστά σχολεία είναι 14 εβδομάδες!
Αν συνυπολογίσουμε και τις περιόδους τοπικής διακοπής λειτουργίας ή μερικής εκ περιτροπής λειτουργίας, τότε στην Ελλάδα έχουμε 24 εβδομάδες μη ολοκληρωμένης λειτουργίας των σχολείων. Ο αντίστοιχος Παγκόσμιος Μέσος όρος είναι 22 εβδομάδες, ενώ ο αντίστοιχος Μ.Ο. στην Ευρώπη και τη Β. Αμερική είναι 17 εβδομάδες!
Η μόνη σύγκριση της Ελλάδας (στην εποχή της υπουργού Κεραμέως) μπορεί να γίνει με κάποιες χώρες της Κεντρικής Αφρικής και της Κεντρικής Ασίας.
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Όσα ψεύδη και επικοινωνιακές απάτες κι αν χρησιμοποιήσει το ΥΠΑΙΘ, δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα:
Την πλήρη απουσία μέτρων για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων, ενώ εδώ και 1 χρόνο το εκπαιδευτικό κίνημα έχει διατυπώσει αναλυτικές διεκδικήσεις και προτάσεις. Την πλήρη απουσία ειδικής χρηματοδότησης στην εκπαίδευση, κατά τη διάρκεια του COVID. Την πλήρη απουσία μέτρων για την αραίωση και τις αποστάσεις, για την πρόληψη, για την πρωτοβάθμια αντιμετώπιση, για την διαφάνεια και την ενημέρωση, για την συνολική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, ζητήματα που έχουμε επισημάνει σε προηγούμενα άρθρα μας:
https://www.e-lesxi.gr/%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%87%ce%bf%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%b1/ όπου δείχνουμε με σαφήνεια ότι η κατάσταση μπορούσε να είναι αλλιώς.
Ακόμα και στην τελευταία προσχηματική συνάντηση του υπουργείου με τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ, η υπουργός και το επιτελείο της απέφυγαν να πάρουν θέση επί του ζητήματος, παραπέμποντας για μια ακόμη φορά στους «ειδικούς». Μόνο που ανάμεσα στις προτάσεις των ειδικών και το τι γίνεται στην πραγματικότητα μεσολαβούν μέτρα και κριτήρια, βάσει των οποίων αποφασίζεται το κλείσιμο των σχολείων. Αυτά δεν απασχολούν το ΥΠΑΙΘ. Την πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ την απασχολεί μόνον η εικόνα της και τα «ωραία λόγια» που θα λέει στην επερχόμενη προεκλογική περίοδο, για να τα ακούν όσοι δεν γνωρίζουν… Γιατί όλοι εμείς που γνωρίζουμε, εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς, ξέρουμε πολύ καλά την καταστροφή που έχει φέρει το ΥΠΑΙΘ στα σχολεία και σε μια ολόκληρη γενιά μαθητών.
Και αντί το ΥΠΑΙΘ να πάρει μέτρα για την ασφαλή λειτουργία των Σχολείων, για τη μείωση της ύλης και την πρόσθετη διδακτική στήριξη των μαθητών με φροντιστηριακά τμήματα και τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας, προχωράει σε δηλώσεις για επέκταση του σχολικού έτους… Αγνοεί τα ήδη τεράστια ψυχοπαιδαγωγικά, κοινωνικά και μορφωτικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στα παιδιά και θέλει να προσθέσει ακόμη περισσότερα… Η ανοησία και το μίσος ενάντια στην εκπαιδευτική κοινότητα σε όλο τους το μεγαλείο !
Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωσή της η UNESCO επισημαίνει ότι «η παρατεταμένη και επανειλημμένη διακοπή λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων αυξάνει τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις στους μαθητές, αυξάνοντας τις μαθησιακές απώλειες και τον κίνδυνο εγκατάλειψης, επηρεάζοντας δυσανάλογα τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Επομένως, το πλήρες κλείσιμο του σχολείου πρέπει να αποτελεί έσχατη λύση και να αποτελεί προτεραιότητα η ασφαλής λειτουργία και επαναλειτουργία τους». Επίσης η UNESCO «εφιστά την προσοχή στη χαμηλή προτεραιότητα που έχει δοθεί στην χρηματοδότηση της εκπαίδευσης κατά την περίοδο του COVID, η οποία έχει μειωθεί κατά 12%… και έχει αυξηθεί παγκοσμίως το χάσμα χρηματοδότησης ανάμεσα στις χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας». Τέλος η UNESCO «καλεί τις κυβερνήσεις να επικεντρώσουν στην ασφαλή και χωρίς αποκλεισμούς επανέναρξη των σχολείων, στην υποστήριξη των εκπαιδευτικών και των μαθητών σε ψηφιακές εφαρμογές και συνδεσιμότητα για όλους. Για να είναι δυνατή η ασφαλής επιστροφή στο σχολείο, η UNESCO ζήτησε να δοθεί εμβολιαστική προτεραιότητα στα 100 εκατομμύρια εκπαιδευτικούς στον κόσμο».
Αλλά σιγά μην ακούσει η υπουργός και το επιτελείο της την UNESKO και τις παρατηρήσεις της…
Το ΥΠΑΙΘ ασχολείται με άλλα ζητήματα… Με τις συμβάσεις με τη CISCO, με την εφαρμογή του κυβερνητικού σχεδίου για την πλήρη διάλυση της Δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, για την πλήρη εμπορευματοποίηση της Παιδείας, για τον κοινωνικό αποκλεισμό δεκάδων χιλιάδων μαθητών από την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, για την εγχάραξη χαμηλών προσδοκιών για το μέλλον τους σε εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές και γονείς, για την υποταγή του εκπαιδευτικού σώματος, για την ένταση του επιθεωρητικού ελέγχου, για την κατηγοριοποίηση των σχολείων και τη δημιουργία κουλτούρας ατομικού ανταγωνισμού ανάμεσα σε σχολεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές.
Γι αυτό άλλωστε ρίχνει στον Καιάδα της τράπεζας θεμάτων χιλιάδες μαθητές, ενώ τα σχολεία τους είναι 22 εβδομάδες κλειστά (σχεδόν τα 2/3 μιας σχολικής χρονιάς) και ταυτόχρονα νομοθετεί νέο εξεταστικό σύστημα με δύο κύκλους δηλώσεων Σχολών, με μείωση των εισακτέων και δημιουργία βάσης εισαγωγής… ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ !
Γι αυτό άλλωστε επιχειρεί να εφαρμόσει την εξωτερική και εσωτερική αξιολόγηση των Σχολικών Μονάδων, την ώρα που η εκπαιδευτική κοινότητα και η κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με την πανδημία.
Γι αυτό άλλωστε «ξέχασε» και κατάργησε τα σχολικά γεύματα, έχει παγώσει τη χρηματοδότηση του Δικτύου σχολικών Βιβλιοθηκών, μοιράζει στα λόγια laptop από τον Σεπτέμβριο που ποτέ δεν ήρθαν…
Γι αυτό άλλωστε αγνοεί την κραυγή αγωνίας του εκπαιδευτικού κινήματος για τους αποκλεισμούς που έχει επιφέρει η τηλεκπαίδευση και την χωρίς προηγούμενο όξυνση των κοινωνικών και μορφωτικών ανισοτήτων.
Η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ εφαρμόζουν μια νεοφιλελεύθερη, ακραία επιθετική πολιτική, που κινείται ταυτόχρονα στον πολιτικό άξονα της altright προσέγγισης των Βορίδη – Κεραμέως, κατά τα πρότυπα του Ορμπανισμού – Τραμπισμού, με βαθύτερες πολιτικές στοχεύσεις και μπροστά στις σχεδιαζόμενες εκλογές που προετοιμάζουν.
Δεν έχουν όμως αντιληφθεί ακόμα, τη λαϊκή κατακραυγή, που αργά ή γρήγορα θα εκφραστεί.
Έχουμε αξίες, συνείδηση και λογική. Δεν θα μας πτοήσουν.
Ας τους θυμίσουμε ότι η εποχή της ΕΡΕ έχει τελειώσει, ότι ο ΤΡΑΜΠισμός είναι αυτός που οδηγήθηκε στα δικαστήρια, ότι στη χώρα μας υπάρχουν συνταγματικά κατοχυρωμένα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες που δεν μπορεί κανένας να τα κάνει πατσαβούρι, ότι οι πολιτικές του εκφοβισμού και της τρομοκρατίας δεν χωράνε στην κοινωνία και στην εκπαίδευση, ότι πολλοί/ες κούνησαν το δάχτυλο στον εκπαιδευτικό κόσμο και σήμερα παρακολουθούν τα τεκταινόμενα εκτός πολιτικής σκηνής.