Ηλίας Παπαχατζής
-Καλημέρα, Βασίλη.
-Καλημέρα, δάσκαλε. Καλή σχολική χρονιά.
-Ευχαριστώ. Πώς περάσατε;
-Πήγαμε δέκα μέρες στο χωριό. Είχε φροντιστήρια ο Γιώργος τον Ιούλιο…
-Ωραία ζωή. Τέλος πάντων…
-Εσείς αρχίσατε καλά φέτος; Θα είναι όλα εντάξει, όταν θα έρθουν τα παιδιά την Τετάρτη σχολείο;
-Εντάξει δεν το λες. Μέσα στον Αύγουστο αποφάσισαν να συνενώσουν τα τμήματα.
-Έτσι; Χωρίς λόγο;
-Εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι λεφτά για την Παιδεία, τη δημόσια εννοώ, δεν έχουν.
-Δεν έχουν ή δε δίνουν;
-Το δεύτερο. Αλλιώς δεν εξηγείται η συγχώνευση τμημάτων χωρίς να ξέρουμε πόσους μαθητές θα έχει κάθε τάξη. Χωρίς να έχουν τελειώσει οι εγγραφές και χωρίς να έχουν εξεταστεί οι ανεξεταστέοι.
-Καλά, τόσο αδιάφοροι είναι;
-Ξέρω γω… Δηλ. αν ένα παιδί θέλει να πάει για “μηχανικός εμπορικού ναυτικού” στα ΕΠΑΛ, η Πολιτεία να του λέει να πάει σε άλλη περιοχή, γιατί αδυνατεί να το κάνει το ΕΠΑΛ της γειτονιάς του, αν και έχει τις πιο σύγχρονες υποδομές;
-Ωραία πράματα, δάσκαλε !
-Ή ένα παιδί να κινδυνεύει να βρεθεί σε άλλο σχολείο, γιατί μειώθηκαν ξαφνικά ή δεν εγκρίθηκαν τα τμήματα;
-Κι εσείς τι κάνετε, δάσκαλε;
-Διαμαρτυρόμαστε, Βασίλη. Προχτές μάλιστα αντί να μας δεχτεί ο υπουργός, μας υποδέχτηκαν τα ΜΑΤ στο υπουργείο…
-Το άκουσα…ντροπή. Αλλά μη νομίζεις…αυτές τις μέρες θα είναι κι οι γονείς στις διαμαρτυρίες.
-Ελπίζουμε, Βασίλη. Γιατί αλλιώς δε βλέπω φως.
-Καλά αυτοί δεν πανηγύριζαν ότι λύνουν το πρόβλημα της Παιδείας;
-Είναι αλήθεια ότι έκαναν μερικούς διορισμούς. Αλλά από την άλλη με τις ενέργειές τους αναστατώνουν την εύρυθμη και έγκαιρη λειτουργία των σχολείων.
-Μάλιστα. Να σε ρωτήσω: αυτοί που διορίστηκαν, θα μπορούν να ζήσουν; Θα τους φτάνουν τα λεφτά;
-Με 776 ευρω ο νεοδιόριστος θα τα καταφέρει, αν έχει υγιείς γονείς να τον υποστηρίξουν
-Γιατί άκουσα για ένα δάσκαλο και μια αναπληρώτρια καθηγήτρια, που κοιμούνται στο αυτοκίνητό τους !
-Έτσι είναι, Βασίλη…κι ακόμα χειρότερα. Είναι σαν τους γιατρούς, που δεν πάνε στις εσχατιές της χώρας με τους μισθούς πείνας…Έτσι σε λίγο καιρό θα ψάχνουν δασκάλους να διδάξουν.
-Τι λες, ρε δάσκαλε;
-Ε, βέβαια. Μιλάς για δημόσια Παιδεία και Υγεία, κύριε; Ή υποστήριξε τες ή κρύψου καλύτερα…
-Κι όλα αυτά ενώ η φτώχεια κι η ακρίβεια έχουν χτυπήσει κόκκινο.
-Και το μπακάλικο της γειτονιάς κλείνει. “Σ’ ευχαριστώ, ω Εταιρεία” !
-Άρα ,δε θα αρχίσουν κανονικά τα μαθήματα την Τετάρτη, δάσκαλε;
-Θα δείξει. Πρόκειται για μια μεγάλη επιτυχία των εκάστοτε κυβερνώντων στην Ελλάδα. Θεατές συνήθως στην καταστροφή… φυσική και πνευματική!
-Είπαμε εξ ανάγκης να “χαρούμε” τον Αύγουστο στην Αττική και παρά λίγο να καούμε…
-Και βέβαια στη Θεσσαλία ακόμα ψάχνουν οι άνθρωποι τα έργα και τις αποζημιώσεις για τον Daniel !
-Τέλος πάντων, δάσκαλε, ευτυχώς έχουμε κι εσάς, που προσπαθείτε για τα παιδιά μας.
-Ναι, αλλά χρειάζεται κι εσείς, Βασίλη, να τα διαπαιδαγωγείτε. Να τους μιλάτε για το σεβασμό στο διπλανό, στο δάσκαλο και για τις υποχρεώσεις τους. Να μη γίνουν θεατές και απλοί καταναλωτές…
-Σίγουρα… το προσπαθούμε
-Και κάτι τελευταίο προς τους αρμόδιους: το ξέρετε ότι στα σχολεία δεν έχουμε αναλώσιμα;
-Δηλαδή;
-Δηλ. ψάχνουμε χαρτί για φωτοτυπίες, μελάνια, απουσιολόγια, είδη καθαριότητας κλπ. Κι όλα αυτά επειδή μέσα στο καλοκαίρι η κυβέρνηση κατάργησε τις σχολικές επιτροπές και κανείς δεν λαμβάνει μέριμνα για τη λειτουργία των σχολείων.
-Ωχ !
-Άρα, θα τα βάλει ο διευθυντής απ’ την τσέπη του;
-Αυτά είναι πρωτοφανή πράματα !
-Αυτά συμβαίνουν στη σύγχρονη Ελλάδα…
-Θα τα μεταφέρω και στους άλλους γονείς, δάσκαλε. Δε θα σας αφήσουμε μόνους.
-Εντάξει, Βασίλη μου. Καλή σου μέρα.
-Καλή δύναμη, δάσκαλε !
